Zabezpieczenia przeciwwodne balkonu i tarasu nabierają szczególnego znaczenia, kiedy uświadamiamy sobie, jak zmienne warunki atmosferyczne potrafią niekorzystnie oddziaływać na elementy konstrukcyjne budynku. Metod izolacji balkonu i tarasu jest co najmniej kilka. Jedną z nich jest zastosowanie mineralnych mas do hydroizolacji.
Deszcz, śnieg, często znaczne różnice temperatur nie pozostają bez wpływu na warstwę wykończeniową, a nawet samą konstrukcję płyty balkonowej, zwłaszcza jeśli uwzględnimy destrukcyjną penetrację wody. Wilgoć przenika poszczególne warstwy na skutek braku izolacji przeciwwilgociowej płyty tarasowej lub złego uszczelnienia cokołu. Nie bez znaczenia jest również higroskopijność, podatność materiałów (z których zbudowany jest balkon lub taras) na „chłonięcie” wilgoci w powietrzu, czy gruncie. Tu warto również wskazać możliwość kapilarnego podciągania wody przez materiały o strukturze porowatej.
Na skutki braku albo złego wykonania uszczelnień długo nie trzeba czekać. Objawami postępującego procesu zniszczenia są:
– przecieki,
– zawilgocenie termoizolacji,
– widoczne na fugach i płytkach wykwity,
– różnego rodzaju odpryski i pęknięcia na powierzchni płytek,
– odpadanie płytek,
– zniszczenia konstrukcji żelbetowej tarasu, balkonu.
Jednym ze sposobów zapobiegania takiemu niszczeniu balkonu czy tarasu poprzez uszczelnienie jest, zastosowanie prostych w użyciu elastycznych mas mineralnych. Te doskonale nadają się do hydroizolacji powierzchni o nieregularnych kształtach, dzięki temu, że idealnie wypełniają wszelkie nierówności uszczelnianych elementów. Jakkolwiek warto zwrócić szczególną uwagę na detale.
Newralgiczne miejsca w hydroizolacji:
– dylatacje
– połączenie ściany i posadzki
– przejście barierek
– połączenia masy z obróbkami blacharskimi
– połączenia z wpustami
– ważna jest też równomierna na całej powierzchni tarasu/balkonu grubość warstwy
Warto zauważyć, że decydując się na użycie materiałów mineralnych do izolacji balkonu, do wyboru mamy kilka opcji:
1. Uszczelniające masy jednoskładnikowe, a więc produkty do hydroizolacji, których podstawowym składnikiem jest biały lub szary cement portlandzki, z domieszką polimerów. Z zaprawy takiej najczęściej uzyskuje się sztywne powłoki izolacyjne, choć nie jest to regułą. Coraz częściej bowiem dodatek polimerowy pozwala uzyskać produkt równie elastyczny, co dwukomponentowy. Z drugiej strony masa jednoskładnikowa w rzeczywistości wymaga zastosowania dodatku w postaci wody, którą łączymy z częścią sypką. Choć instrukcja określa sposób przygotowania mieszanki, to jednak procentowe wskazanie nie ustala proporcji składników, w skutek czego łatwo o błąd.
2. Uszczelniające masy dwuskładnikowe, czyli stare, doskonale znane wykonawcom elastyczne i łatwe w aplikacji produkty oparte na bazie cementu, z dodatkiem składników, nadających ich elastyczność i szczelność. W odróżnieniu od mas 1-komponentowych, które często miesza się z wodą, zaprawy dwuskładnikowe przeznaczone są do łączenia z płynną emulsją polimerową, która wydajnie poprawia odporność powłoki izolacyjnej na duże wahania temperatur.
Niewątpliwie największą zaletą mas mineralnych jest, poza szerokim spectrum i prostotą zastosowań, ich elastyczność. Jej stopień zależy od domieszki polimerów w zaprawie. Im mniejsza zawartość polimerów, tym wyższy współczynnik dyfuzji gazów. Tu warto pamiętać, że preparaty stosowane w izolacji balkonu i tarasu muszą być elastyczne, ale poprawa tego parametru wynika z większej zawartości polimerów, co z kolei pogarsza paroprzepuszczalność. Natomiast zaprawy mniej elastyczne sprawdzą się wszędzie tam, gdzie istotne nie tylko zatrzymanie wody, ale również możliwość odprowadzania wilgoci. Odrębną kwestią jest fakt, iż masy o niższej zawartości polimerów mają większą odporność na uszkodzenia mechaniczne i chemiczne. Zaprawy takie mogą wchodzić w bezpośredni kontakt z gruntem. Co szczególnie istotne w izolacji balkonu i tarasu, szlamy mineralne (zarówno jedno-, jak i dwukomponentowe) można aplikować na wilgotne podłoże. Nie bez znaczenia jest i to, że stanowią one produkt bezspoinowy, a przy tym „oddychający”.
Tak więc, teoretycznie elastyczne szlamy mineralne są bez wad, nawet ich cena w porównaniu z innymi systemami nie wydaje się być wysoka.
Zwykle najbardziej dyskusyjną, choć nie do końca prawdziwą, wadą mineralnych preparatów uszczelniających jest ich wysoka cena, która jest pochodną modyfikacji polimerowych.
Natomiast w przypadku mineralnych materiałów na bazie wody ograniczeniem są niskie temperatury, dlatego dla zachowania właściwości zaprawy nie można dopuścić do jej przemrożenia.
Warto też wiedzieć, że sama elastyczność mineralnych materiałów uszczelniających w dylatacjach nie wystarczy, dlatego nie powinny one zastępować wkładek elastycznychczy mas zdolnych przenosić większe naprężenia. Tu warto wiedzieć, że dylatacje wypełniamy najczęściej elastomerami, ale czasem również innymi systemami.
Skuteczność działań hydroizolacyjnych, która w przypadku aplikacji materiałów mineralnych uwarunkowana jest grubością powłoki, obarczona jest ryzykiem błędu ludzkiego, bo zależy od uznania układającego. Problem ten skutecznie rozwiązać można dobierając do jakości podłoża właściwy rozmiar zębów packi grzebieniowej.
(1) Usuwamy niezwiązane z podłożem, luźne części; naprawiamy ubytki, wyrównujemy powierzchnię balkonu przy użyciu szybkowiążącej zaprawy (2) Płytę balkonową zabezpieczamy (3) malując od spodu i (4) gruntując podłoże preparatem, który je wzmocni (5) Na styku posadzki ze ścianą budynku wklejamy taśmę uszczelniającą lub wykonujemy fasetę z szybkowiążącej zaprawy wodoszczelnej (6) Izolację zespoloną podpłytkową wykonuje się z elastycznej, mostkującej rysy zaprawy hydroizolacyjnej. (Rys. KÖSTER)
Dla skutecznej hydroizolacji balkonu lub tarasu bardzo istotne jest zachowanie odpowiedniej grubości warstwy uszczelniającej, która powinna być nanoszona dwukrotnie, bez pozostawiania pęcherzy powietrza. Pierwsza powłoka powinna mieć ok. 1-2 mm, a na niej, jeszcze wilgotnej, nanosimy drugą warstwę, która w zależności od konsystencji powinna wynosić ok. 1-2 mm (pasta) lub 2-4 mm (szpachlówka). Użyta w celu aplikacji materiału paca ząbkowana pozwoli uzyskać żądaną grubość, natomiast dzięki pacy prostej uzyskamy gładką powierzchnię. Istnieją też produkty nakładane pędzlem, ale te trudniejsze są w aplikacji z uwagi na konieczność utrzymania wymaganej grubości warstwy.
Powierzchnia szlamu elastycznego najczęściej wykańczana jest płytkami, ale spotyka się tarasy, gdzie ostateczną powierzchnię stanowi masa uszczelniająca, np. w kolorze zielonym. To jednak rozwiązanie mało popularne, głównie z racji niewystarczającej wytrzymałości mechanicznej oraz trudności w utrzymaniu takiej powierzchni w czystości.
Na koniec warto pamiętać, że poprawnie zabezpieczony taras lub balkon będzie nam służył długie lata. Jednak dla prawidłowego uszczelnienia balkonu lub tarasu szczególnie ważna jest zabezpieczająca od dołu przed dyfuzją pary wodnej paroizolacja oraz izolacja podpłytowa, chroniąca konstrukcję jastrychu i poszczególne warstwy płyty balkonowej przed niszczącym wpływem wilgoci.
Opracowanie: Redakcja IzoForum
