Iniekcje strukturalne

Iniekcje strukturalne wykonywane są zawsze w strukturę muru i poprzez wysycenie powodują jego uszczelnienie. Do strukturalnych uszczelnień stosuje się najczęściej żele akrylowe oraz preparaty na bazie mikroemulsji silikonowych, jak również preparaty na bazie krzemianów metali alkalicznych.

Wiercenie wykonuje się na całej powierzchni elementu, raster i głębokość otworów zależy od stanu elementu i struktury (rozkładu porów). Przed wykonaniem iniekcji konieczne jest sprawdzenie, czy nie ma konieczności wykonania dodatkowych robót polegających na uzupełnieniu ubytków, zasklepieniu rys, czy naprawie spoin.

Materiały na bazie mikroemulsji silikonowych oraz na bazie krzemianów wymagają ponadto analogicznych czynności przygotowawczych, jak przy wykonywaniu przepony poziomej. Uszczelnienie strukturalne przeprowadza się tylko metodą ciśnieniową, przy ciśnieniu dostosowanym do parametrów wytrzymałościowych muru (zazwyczaj nieprzekraczającym od 0,8 do 1,0 MPa).

Otwory o średnicy od 12 do 18 mm wierci się w rozstawie 20×20 do 30×30 cm, z przesunięciem w poziomie między rzędami o połowę odległości między otworami, kąt nachylenia otworów od 0 do 30. Iniekcje należy przeprowadzać tak, aby powstała ciągła strefa niepozwalająca na przenikanie wilgoci i wody w mur.

Typowy rozstaw i układ odwiertów przy wykonywaniu iniekcji strukturalnej żelem akrylowym to siatka w rozstawie 30×30 cm, również z przesunięciem. W dolnej części iniektowanej ściany zaleca się zagęścić rozstaw otworów do ok. 15 cm.

Głębokość otworów powinna sięgać min. 4/5 grubości ściany. Iniekcję wykonuje się zazwyczaj przy odwiertach poziomych, choć możliwe jest także wykonanie ich przy kącie nachylenia 45. Rozpoczynać ją należy od najniższego rzędu otworów. Zalecana jest dwustopniowa kontrola procesu – zużycie iniektu na otwór (wysycenie otworu przy otworze) oraz pokazanie się żelu w sąsiednich otworach.

Rzeczywiste zużycie materiału zależy od faktycznego stanu muru, jego zawilgocenia oraz obecności rys i pustek. Dlatego też zalecane jest wykonanie wstępnych wierceń i iniekcji. Pozwala to na określenie zarówno rzeczywistego zużycia, jak i oszacowanie czasu trwania wysycenia muru.

Jest to szczególnie istotne w przypadku wykonywania iniekcji pompą 1-komponentową, proces żelowania rozpoczyna się już w pompie iniekcyjnej, po zmieszaniu składników preparatu. Przez pewien czas od wymieszania składników, preparat nie zmienia swoich właściwości i w tym czasie musi zostać całkowicie wprowadzony w strukturę muru. Faza żelowania musi przebiegać już w murze.

Iniekcje strukturalne — Rys. Iniekcja żelem akrylowym w strukturę muru

Podczas prac iniekcyjnych należy dokumentować następujące dane i parametry:

– wilgotność przegrody
– grubość przegrody
– temperaturę iniektu, podłoża oraz powietrza
– rodzaj stosowanego iniektu
– czas utwardzania się iniektu
– rodzaj pompy
– ciśnienie przy wykonywaniu iniekcji
– zużycie iniektu (na 1 otwór oraz na 1 m2 powierzchni przegrody)

Po zakończeniu iniekcji należy usunąć pakery, a otwory zasklepić systemową zaprawą. Zalecane jest tu stosowanie bezskurczowych lub pęczniejących, szybkowiążących zapraw naprawczych.

Opracowanie: Redakcja IzoForum

Aktualizacja: 29-11-2011

Tekst: Cezariusz Magott