Pakery/Końcówki iniekcyjne
Przeważnie końcówki iniekcyjne są wykonane z nierdzewnego stopu metali. Najczęściej wprowadza się je do nawierconego otworu pod kątem około 45 stopni względem płaszczyzny pęknięcia i mocno wbija.
Pola aplikacji
– w suchych i mokrych materiałach budowlanych
– w pęknięciach przewodzących wodę i wodę pod ciśnieniem
– do wypełniania pustek
– iniekcja wysokociśnieniowa o następujący o ciśnieniu do około 200 bar w budowle betonowe
– Odstępy miedzy pakerami zależą od grubości materiału budowlanego (zwykle odległość ta odpowiada połowie grubości materiału budowlanego)
– Otwór najczęściej wierci się pod kątem 45° względem pęknięcia – tak, by dowiercić się do pęknięcia w połowie jego głębokości.
– Sposób przygotowania otworu zależy od rodzaju wstrzykiwanego materiału
– Włożyć i wbić paker
– Ubytki należy zamknąć materiałem izolacyjnym, w zależności od zadania, nie izolować zakończenia pęknięcia na odcinku 3-5 cm
– Zainiekować paker, aż z następnego pakera wypłynie wstrzykiwany materiał
– Po zakończeniu iniekcji końcówki iniekcyjne są wyjmowane. W budowli mogą pozostać tylko elementy niekorodujące
– Zamknąć otwory
Paker klejony przykleja się mieszaniną żywicy poliuretanowej lub epoksydowej. Należy przy tym zwrócić uwagę na to, by otwór pakera znajdował się bezpośrednio nad pęknięciem i kanał iniekcyjny pakera nie był zatkany. Pakery klejone stosuje się przeważnie w budowlach, w których z przyczyn konstrukcyjnych nie można wykonywać wiercenia (beton sprężony).
Pola aplikacji
– w suchych materiałach budowlanych
– w materiałach budowlanych o gęstym zbrojeniu
– w betonie sprężonym
– iniekcje wysokociśnieniowe o ciśnieniu maks. 60 bar
– Oczyścić powierzchnie po obu stronach pęknięcia
– Odstępy miedzy pakerami zależą od grubości materiału budowlanego (zwykle odległość ta odpowiada połowie grubości materiału budowlanego)
– Zabezpieczenie kanału iniekcyjnego poprzez wbicie w pęknięcie nasmarowane- go trzpienia stalowego
– Paker przykleić z materiałem izolacyjnym nad trzpień stalowy na pęknięcie
– Pęknięcie i przyklejaną nogę pakera zamknąć materiałem izolacyjnym
– W zależności od zadania, nie izolować zakończenia pęknięcia na odcinku 3-5 cm
– Kalamitki stożkowe przykręcać w cyklu przeprowadzanych prac
– Zainiekować paker, aż z następnego pakera wypłynie wstrzykiwany materiał
– Po iniekcji zerwać paker i materiał izolacyjny.
Od niedawna w ofercie producentów sprzętu iniekcyjnego pojawiły się specjalne szablony do przyklejania pakerów. To wyraźny ukłon w stronę wykonawców, bo choć sam proces klejenia końcówki iniekcyjnej do najbardziej skomplikowanych nie należy, to jednak dzięki zastosowaniu takiego szablonu można go znacznie uprościć i usprawnić.
Sam szablon to niewielki, poręczny i niezwykle prosty w użyciu przyrząd, który pozwoli wykonawcy oszczędzić czas i znacząco zmniejszyć zużycie materiału.
Końcówki iniekcyjne do zastosowania z żywicami reaktywnymi z reguły są wyposażone w wysokociśnieniową kalamitkę stożkową. Jej ciśnienie otwarcia wynosi ok. 15–20 bar. Oznacza to, że przy takim ciśnieniu otwiera się zawór kulowy i rozpoczyna się wtryskiwanie materiału do elementu. Dostępne są także niskociśnieniowe kalamitki stożkowe. W tym przypadku ciśnienie otwarcia wynosi 2–3 bar.
Inną opcją jest użycie kalamitki o łbie płaskim. Jednak w tym wypadku do podłączenia niezbędna będzie specjalna złączka. Niektóre modele pakerów posiadają zasuwę odcinającą jako zawór. W tych typach nie występuje ciśnienie otwarcia. Materiał może przepływać bez przeszkód. Wybór wysokiego lub niskiego ciśnienia zależy od zadania, jakie ma spełniać iniekcja.
Opracowanie: Redakcja IzoForum
Źródło: DESOI
nr katalogowy 06010
nr katalogowy 01663
